Het gereformeerd belijden 

Het gereformeerd belijden vindt zijn grondslag allereerst in de Bijbel. In 1517 zette Maarten Luther bij de Kerkhervorming of Reformatie de eerste stappen om het Woord van God in de Duitse taal aan zijn landgenoten te geven. "Sola Scriptura" (alleen de Schrift) vormt met de "Sola gratia" (alleen uit genade) en "Sola fide" (alleen door het geloof) de bekende 3-slag van de Reformatie.
De Reformatie bereikte ook Nederland, waarbij de Gereformeerde leer in de Lage Landen sterk is beinvloed door het werk van Johannes Calvijn: zijn Institutie is een belangrijke bouwsteen geworden voor de gereformeerde theologie.

Een beweging die belangrijk heeft bijgedragen aan de vormgeving van het gereformeerd belijden is de Nadere Reformatie (ca. 1600 - 1800). Hierbij werd grote aandacht gegeven aan de "nadere" (= verdergaande) doorwerking van de Reformatie in het persoonlijke leven. Bekende vertegenwoordigers van deze beweging zijn bv. Teellinck, Voetius, Smytegelt en Van der Groe. Een centraal moment in onze nationale kerkgeschiedenis is de Dordtse Synode geweest in 1618-1619. Hier is het besluit genomen om Gods Woord direct vanuit de Hebreeuwse en Griekse grondtaal te vertalen in het Nederlands - in 1637 verscheen hiervan de 1e druk. Op deze Dordtse of Nationale Synode werd een drietal theologische geschriften als de belijdenis van de toenmalige Gereformeerde Kerk aanvaard (uit deze Gereformeerde Kerk zijn de Nederlandse Hervormde Kerk en later de diverse Gereformeerde kerkgenootschappen voortgekomen). 

• Heidelbergse Catechismus, opgesteld door Zacharias Ursinus en Caspar Olevianus in 1563;
• Nederlandse geloofsbelijdenis, opgesteld door Guido de Brès in 1561;
• Dordtse Leerregels, opgesteld door de Synode van Dordrecht in 1618 en 1619. Deze worden ook wel de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten genoemd.

De Drie Formulieren van Enigheid hebben verschillende functies:

• Ze dienen als bron voor de geloofsoverdracht in catechese, prediking en onderwijs. Vooral de Heidelbergse Catechismus heeft die functie;
• Ze fungeren als formulering voor datgene wat wij als de fundamentele en onopgeefbare kern van het geloof beschouwen.

We willen hierbij ook de vijf zogeheten Tulippunten (de Five Points of Calvinism) noemen, die feitelijk te herleiden zijn tot de vijf artikelen tegen de remonstranten. Het woordje "Tulip" staat voor Total depravity (totale verdorvenheid), Unconditional election (onvoorwaardelijke verkiezing), Limited atonement (beperkte verzoening), Irresistable grace (onwederstandelijke genade) en Perseverance of the saints (volharding der heiligen). Vooral in de Angelsaksische wereld gebruiken theologen deze vijf punten om zich te weren tegen arminiaans of remonstrants gedachtegoed.
Men herkent inderdaad in deze vijf onderwerpen de zaken die in de strijd tegen Arminius en de latere remonstranten voortdurend aan de orde waren en ook vandaag nog steeds van beslissende betekenis zijn. Onmiskenbaar gaat het hier om het hart van het Evangelie.ens. Het doel van de schepping is de verheerlijking van God. Aanvankelijk leefde alles in harmonie met elkaar: dieren en mensen onderling én de mens met God (Genesis 1-2).